ትምኒት

ስስዐት ብዙሕ ምኽንያታት ኣለዎ፣ ሓደ ካብኡ ድማ እቲ ፍርሂ ዝበሃል እዩ።

እቲ ኣብ መናፈሻታት ናይ ጽቡቓት ከተማታት ጫማ ናይቶም ኩሩዓት ሰብኡት ዘጽሪ ትሑት መንእሰይ፣ ድኻ ንምዃን እንተፈሪሁ፣ ርእሱ እንተፈሪሁ፣ መጻኢኡ እንተፈሪሁ ሓደገኛ ሰራቒ ክኸውን ይኽእል።

እታ ኣብቲ ዓቢይ መኽዘን ናይቲ ሃብታም ትሰሪሕ ትሑት ሰራቒት ክዳን፣ ንመጻኢኣ እንተፈሪሃት፣ ንህይወታ እንተፈሪሃት፣ ንእርጋና እንተፈሪሃት፣ ንርእሳ ወዘተ እንተፈሪሃት፣ ካብ ሓንቲ መዓልቲ ናብ ሓንቲ መዓልቲ ሰራቒት ወይ ኣመንዝራ ክትከውን ትኽእል እያ።

እቲ ኣብ ጽቡቕ ሬስቶራን ወይ ዓቢይ ሆቴል ዘገልግል ኣስተናጋዲ፣ ርእሱ እንተፈሪሁ፣ ነቲ ትሑት ኣቀማምጣኡ ናይ ኣስተናጋዲ እንተፈሪሁ፣ ነቲ ናይ ርእሱ መጻኢኡ እንተፈሪሁ ወዘተ ጋንግስተር፣ ባንኪ ዝዘርፍ፣ ወይ ጽቡቕ ሰራቒ ክኸውን ይኽእል እዩ።

እቲ ንኡስ ሓሰኻ ዉቁብ ክኸውን እዩ ዝምነ። እቲ ንዓማዊል ዘገልግል ድኻ ሰራሕተኛ መዐቀኒን ነቲ ክራቫታ፣ ሸሚዝ፣ ጫማ ብትዕግስቲ ዘርእየና፣ ብዙሕ ተባሂትቲ ዝገብርን ብውሸት ህድኣት ዝስሕቕን ካልእ ነገር እዩ ዝምነ፣ ምኽንያቱ ፍርሂ ኣለዎ፣ ብዙሕ ፍርሂ፣ ንድኽነት ዝፈርህ፣ ነቲ ጸላም መጻኢኡ ዝፈርህ፣ ንእርጋና ዝፈርህ ወዘተ።

ስስዐት ብዙሕ ገጽ ኣለዎ። ስስዐት ገጽ ቅዱስን ገጽ ዲያብሎስን፣ ገጽ ሰብኣይን ገጽ ሰበይትን፣ ገጽ ረብሓን ገጽ ዘይረብሓን፣ ገጽ ጽቡቕ ሰብን ገጽ ሓጥእን ኣለዎ።

ኣብቲ ክምርዓው ዝደልን ኣብቲ ዘይተመርዓወን ዓቢ ሰብኣይ እውን ስስዐት ኣሎ።

ኣብቲ “ሰብ” ክኸውን፣ “ክቐርብ”፣ “ክድይብ” ብዘይ ገደብ ዝደልን ኣብቲ ካብዛ ዓለም ዋላ ሓንቲ ዘይደሊ ኣነኮረታ ዝኸውን እውን ስስዐት ኣሎ፣ ምኽንያቱ እንኮ ስስዐቱ ሰማይ ንምርካብ፣ ንምፍታሕ ወዘተ እዩ።

ምድራዊ ስስዐትን መንፈሳዊ ስስዐትን ኣሎ። ሓድሓደ ግዜ ስስዐት ጭምብል ናይ ዘይምትሕብባርን መስዋእትን እዩ ዝጥቀም።

እዛ ኽፍእትን ሕማቕን ዓለም ዘይስስዕ፣ ነታ ኻልእ እዩ ዝስስዕ፣ ገንዘብ ዘይስስዕ ድማ ስነኣእምሮኣዊ ሓይልታት እዩ ዝስስዕ።

እቲ ኣነ፣ እቲ ርእሰይ፣ እቲ ርእሱ፣ ስስዐት ክሓብእ፣ ኣብቲ ዝኸፍአ ሸንኮለል ናይ ኣእምሮ ከእትዎ ይፈቱ፣ ድሕሪኡ ከኣ “ኣነ ዋላ ሓንቲ ኣይስስዕን”፣ “ንመዛኑይ እፈቱ”፣ “ንጥቕሚ ኩሎም ደቂ ሰባት ብዘይ ምትሕብባር እየ ዝሰርሕ” ይብል።

እቲ ተንኮለኛ ፖለቲከኛን ኩሉ ዝፈልጥን፣ ሓድሓደ ግዜ ብግብሩ ንብዙሓት የደንቕ፣ ይኹን ደኣ እምበር ስራሕ ምስ ሓደገ፣ ካብ ሃገሩ ብውሑዳት ሚልዮናት ዶላራት ምውጻኡ ልሙድ እዩ።

ስስዐት ብጭምብል ናይ ዘይምትሕብባር ተሸፊኑ፣ ነቶም ዝተንኮሉ ሰባት የታልል።

ኣብ ዓለም ብዙሓት ሰባት ኣለዉ፣ ዘይስስዑ ንምዃን ጥራይ እዮም ዝምነዩ።

ብዙሓት ሰባት ንኹሎም ጌጣውትን ትዕቢትን ዓለም ይሓድጉ ምኽንያቱ ንርእሶም ዉሽጣዊ ምምልካት ጥራይ እዮም ዝምነዩ።

እቲ ብተስፋ ተመሊኡ ብብርኩ ንቤተክርስትያን ዝኸይድን ርእሱ ዝገርፍን፣ ግልጽ ከም ዝኾነ ዋላ ሓንቲ ኣይስስዕን እዩ፣ ከይቀነሰ ንዝኾነ ሰብ እውን ናይ ምሃብ ተድላ ኣለዎ፣ ይኹን ደኣ እምበር ተኣምራት፣ ፈውሲ፣ ጥዕና ንርእሱ ወይ ንዝኾነ ስድራቤቱ፣ ወይ ድማ ዘለኣለማዊ ድሕነት ከም ዝምነ ግልጺ እዩ።

ንሓቀኛታት ሃይማኖተኛታት ሰብኡትን ኣንስትን ነድንቖም፣ ይኹን ደኣ እምበር ንሃይማኖቶም ብዘይ ምትሕብባር ስለዘየፍቅሩ ንዝንቶ።

ቅዱሳት ሃይማኖታት፣ ልዑላን ጉጅለታት፣ ትእዛዛት፣ መንፈሳውያን ማሕበራት ወዘተ ንዘይምትሕብባር ፍቕርና ይግብኦም።

ኣብዛ ዓለም ንሃይማኖቱ፣ ንትምህርቱ፣ ንጉጅለኡ ወዘተ ብዘይ ምትሕብባር ዘፍቅር ሰብ ምርካብ ብጣዕሚ ሓደገኛ እዩ። እዚ ዘሕዝን እዩ።

ዓለም ኩላ ብስስዐት ተመሊኣ ኣላ። ሂትለር ብስስዐት ናብ ኲናት ኣተወ።

ኩሎም ኲናታት መበገሲኦም ፍርህን ስስዐትን እዩ። ኩሎም ኣዝዮም ከበድቲ ጸገማት ህይወት መበገሲኦም ስስዐት እዩ።

ኩሉ ሰብ ብምኽንያት ስስዐት ምስ ኩሉ ሰብ ይቃለስ፣ ገሊኦም ምስ ገሊኦም ኩሎም ድማ ምስ ኩሎም።

ኣብ ህይወት ዘሎ ኩሉ ሰብ ገለ ነገር ክኸውን እዩ ዝምነ፣ እቶም ገሊኦም ዕድመ ዘለዎም ሰባት፣ መምህራን፣ ወለዲ ስድራቤታት፣ ሞግዚታት ወዘተ ንኣወዳትን ኣዋልድን ንመንእሰያት ወዘተ ኣብቲ ኣስፈሓፊ መንገዲ ናይ ስስዐት ክስዕቡ የተባብዑዎም።

ዓበይቲ ንተመሃሮ ተባዕታይን ኣንስተይትን ኣብ ህይወትካ ገለ ነገር ክትከውን ኣለካ፣ ሃብታም ክትኸውን፣ ምስ ሚልዮነራት ክትምርዓው፣ ሓይሊ ክትህልወካ ወዘተ ወዘተ ይብልዎም።

እቶም ዝደኸዩ፣ ኣስፈሓፍቲ፣ ሕማቓት፣ ኣረገውቲ ትውልዲታት እውን፣ እቶም ሓደስቲ ትውልዲታት ከማታቶም ስሱዓት፣ ሕማቓት፣ ኣስፈሓፍቲ ክኾኑ እዮም ዝደልዩ።

እቲ ዝኸፍአ ነገር ካብ ኩሉ እዚ፣ እቶም ሓደስቲ ሰባት “ከዕብዱ” ይፍቀዱን በቲ ኣስፈሓፊ መንገዲ ናይ ስስዐት ክመርሑ ይፍቀዱን እዮም።

መምህራን ንተመሃሮ ተባዕታይን ኣንስተይትን ዋላ ሓንቲ ሓቀኛ ስራሕ ናዕቂ ከምዘይግብኦም፣ ነቲ መራሕ ታክሲ፣ ነቲ ሰራሕተኛ መዐቀኒ፣ ነቲ ሓረስታይ፣ ነቲ መጽረዪ ጫማ ወዘተ ብናዕቂ ምርኣይ ዘይግባእ ምዃኑ ክምህሩ ይግባእ።

ኩሉ ትሑት ስራሕ ጽቡቕ እዩ። ኩሉ ትሑት ስራሕ ኣብ ማሕበራዊ ህይወት ኣድላዪ እዩ።

ኩላትና መሃንዲሳት፣ ከምኡውን ሓለፍቲ፣ ፕረዚደንታት፣ ሓካይም፣ ሕግታት ወዘተ ንምዃን ኣይተወለድናን።

ኣብቲ ሓባራዊ ማሕበረሰብ ኩሎም ስራሕታት የድልዩ፣ ኩሎም ሞያታት የድልዩ፣ ዋላ ሓንቲ ሓቀኛ ስራሕ ክንዕቅ ኣይንኽእልን ኢና።

ኣብ ተግባራዊ ህይወት ኩሉ ሰብ ንገለ ነገር የገልግል፣ ነፍሲ ወከፍ ሰብ ንምንታይ ከም ዘገልግል ምፍላጥ ኣዝዩ ኣገዳሲ እዩ።

መምህራን ንነፍሲ ወከፍ ተምሃራይ ሞያኡ ክገልጹን በቲ ኣንፈት ክመርሕዎም ግዴታ እዩ።

እቲ ብመሰረት ሞያኡ ኣብ ህይወት ዝሰርሕ፣ ብሓቀኛ ፍቕሪን ብዘይ ስስዐትን እዩ ዝሰርሕ።

ፍቕሪ ንስስዐት ክትክእ ይግባእ። ሞያ እቲ ብሓቂ ዝፈትዎ፣ እቲ ብሓጐስ እንሰርሖ ሞያ እዩ፣ ምኽንያቱ እቲ ዘሐጕሰና፣ እቲ እንፈትዎ እዩ።

ኣብ ዘመናዊ ህይወት ብጭንቀት ስለዘይሰርሑን ስራሕ ምስ ሞያኦም ስለዘይሳነ ስለዝሰርሑን ሰባት ብዘይተኣደነቑ ይስርሑ።

ሓደ ሰብ ኣብቲ ዝፈትዎ፣ ኣብ ሓቀኛ ሞያኡ ምስ ሰርሐ፣ ንሞያኡ ስለዘፍቅር፣ ብፍቕሪ እዩ ዝሰርሖ፣ ምኽንያቱ ባህርያቱ ንህይወት እቲ ናይ ሞያኡ ብልክዕ እዩ።

እዚ ብልክዕ ስራሕ ናይቶም መምህራን እዩ። ንተመሃሮም ከመይ ገርካ ምምራሕ፣ ንተኽእሎታቶም ምግላጽ፣ ኣብቲ መንገዲ ናይ ሓቀኛ ሞያኦም ከመይ ገርካ ምምራሕ።