እርጋን

እቶም ናይ መጀመርያ ኣርብዓ ዓመታት ህይወትና መጽሓፍ ይህቡና፡ እቶም ቀጺሎም ዝመጹ ሰላሳ ድማ ትርጉሙ።

ኣብ ዕድመ ዒስራ ዓመት ሓደ ሰብ ዓውሎኒ ይመስል፣ ኣብ ሰላሳ ዓመት ኣንበሳ፣ ኣብ ኣርብዓ ግመል፣ ኣብ ሓምሳ ተመን፣ ኣብ ስሳ ኸልቢ፣ ኣብ ሰብዓ ኺዳን፣ ኣብ ሰማንያ ግን ድምጽን ጽልልን ጥራይ እዩ።

ጊዜ ኩሉ ነገር ይገልጽ፡ ብዙሕ ዘየገድስ ነገር እንተዘይተሓቲትካ እውን ባዕሉ ዝዛረብ ኣዝዩ ዘሐጕስ ኣዛራቢ እዩ።

በቲ ድኻ ኣእምሮ ዝውንን እንስሳ ዝተገብረ ዋላ ሓንቲ ነገር የለን፡ ብጌጋ ድማ ሰብ ይበሃል፡ ድሕሪ ሓደ እዋን ግዜ ዘየፍርሶ የለን።

“ፍጉት ኢሬፓራቢለ ቴምፐስ” ማለት እቲ ዝሃድም ግዜ ክእረም ኣይከኣልን እዩ።

ግዜ ነቲ ሕጂ ተሓቢኡ ዘሎ ኩሉ ናብ ህዝባዊ ብርሃን የውጽኦ፡ ነቲ ኣብዚ እዋን ብኽብርን ብልጭልጭን ዝበርህ ድማ ይኸድኖን ይሓብኦን።

እርጋን ልክዕ ከም ፍቕሪ እዩ፡ ክትሽፍኖ እኳ እንተፈተንካ ብኽዳውንቲ ንእስነት ክትሓብኦ ኣይከኣልን እዩ።

እርጋን ንትዕቢት ሰባት የሕፍሮን የዋርዶን፡ ትሑት ምዃን ግን ሓደ እዩ፡ ተዋሪድካ ምውዳቕ ድማ ካልእ እዩ።

ሞት ክትቀርብ ከላ፡ እቶም ካብ ህይወት ዝተስፋ ዝቘረጹ ኣረጋውያን፡ እርጋን ጾር ከምዘይኮነ ይርእይዎ።

ኩሎም ሰባት ነዊሕ ዕድመ ክነብሩን ኣረጋውያን ክኾኑን ተስፋ ይገብሩ፡ እርጋን ግን የፍርሖም።

እርጋን ኣብ ዕድመ ሓምሳን ሽዱሽተን ይጅምር፡ ድሕሪኡ ድማ ናብ ድኻምን ሞትን ዝመርሑና ሰፕታነርያን ሒዙ ይቕጽል።

እቲ ዝዓበየ ሓዘን ኣረጋውያን፡ ኣረጋውያን ምዃኖም ጥራይ ዘይኮነ፡ ከምኡ ምዃኖም ከምዘይደልዩ ምዕሻዎም ጥራይ ዘይኮነ፡ ከምኡ እውን እርጋን ገበን እንተኾይኑ ኸም መንእሰይ ምሕሳቦም እዩ።

እቲ ዝበለጸ ነገር ኣብ እርጋን ዘሎ፡ ናብ ዕላማኻ ኣዝዩ ቀረባይ ምዃንካ እዩ።

እቲ ስነ-ኣእምሮኣዊ ኣነ፡ እቲ ባዕለይ፡ እቲ እጎ ብዓመታትን ተመኲሮን ኣይመሓየሽን፤ ይጽግግ፣ ይኸብድ፣ የድክም፣ ስለዚ ድማ እቲ ልሙድ ኣበሃህላ “ባህርይን ቅርጽን ክሳብ መቓብር” ይብል።

እቲ ናይ ኣረጋውያን ስነ-ኣእምሮኣዊ ኣነ ንሕማቕ ኣብነታት ካብ ምሃብ ስለ ዝሰኣኖ ጽቡቕ ምኽርታት ብምሃብ ንርእሱ የጸናንዕ።

እቶም ኣረጋውያን እርጋን ብሞት ዚቕጽዕ ዘስካሕክሕ ጨካን ምዃኑ፡ ካብቲ ዕብዳን ንእስነት ዚርከብ ባህታታት ከይረኽቡ ኸልኪሉ ጽቡቕ ምኽሪ ብምሃብ ንነብሶም ከጸናንዑ ኸም ዚመርጹ ኣጸቢቖም ይፈልጡ።

እቲ ኣነ ነቲ ኣነ ይሓብኦ፡ እቲ ኣነ ሓደ ክፋል ርእሱ ይሓብእ፡ ኩሉ ድማ ብልዑላትን ጽቡቓትን ኣበሃህላታት ይመዝገብ።

ሓደ ክፋል ናይ ባዕለይ ንሓደ ክፋል ባዕለይ ይሓብኦ። እቲ ኣነ ነቲ ዘየገድስ ነገር ይሓብኦ።

ትዕዝብትን ተመኲሮን ብግልጺ ከም ዘርኣየዎ፡ እቶም ሕማቕ ልምድታት ክሓድጉና ከለዉ፡ ንሕና ከም ዝሓደግናዮም ክንሓስብ የሐጕስ።

ልቢ ናይቲ ኣእምሮ ዘለዎ እንስሳ ብዓመታት ኣይመሓየሽን፡ ይብእስ እንበር፡ ኩሉ ሳዕ እምኒ ይኸውን፡ ኣብ ንእስነት ስሱዓት፡ ሓሰውቲ፡ ቘጠኛታት እንተኾይና ኸኣ፡ ኣብ እርጋን ብዝያዳ ክንኸውን ኢና።

ኣረጋውያን ኣብ ዝሓለፈ ይነብሩ፡ ኣረጋውያን ሳዕቤን ብዙሓት ትማልቲ እዮም፡ ኣረጋውያን ነቲ እንነብረሉ ዘለና እዋን ኣይፈልጡዎን፡ ኣረጋውያን ዝተጠራቐመ ተዘክሮ እዮም።

እቲ ፍጹም እርጋን ንምርካብ ዘሎ እንኮ መገዲ፡ ነቲ ስነ-ኣእምሮኣዊ ኣነ ምፍራስ እዩ። ካብ እዋን ናብ እዋን ክንመውት ምስ ንመሃር፡ ናብቲ ልዑል እርጋን ንበጽሕ።

እርጋን ነቶም ነቲ ኣነ ዝፈረሱ ጽቡቕ ትርጉም፡ ህድኣትን ሓርነትን ኣለዎ።

እቶም ስምዒታት ብዘይ ምጥርጣር፡ ምሉእ ብምሉእ ምስ ሞቱ፡ ካብ ሓደ ጐይታ ዘይኮነስ ካብ ብዙሓት ጐይቶት ኢኻ ትሓርር።

ኣብ ህይወት ንኣረጋውያን ንጹሃት፡ ነቲ ትርፊ ናይቲ ኣነ እኳ ዘይውንኑ ምርካብ ኣዝዩ ከቢድ እዩ፡ እቶም ከምዚኦም ዝኣመሰሉ ኣረጋውያን ብዘይካ መጠን ሕጉሳት ኮይኖም ካብ ቅጽበት ናብ ቅጽበት ይነብሩ።

እቲ ኣብ ጥበብ ዝጸዓደ ሰብ። እቲ ኣብ ፍልጠት ዝደፍአ ኣቦ፡ እቲ ጐይታ ፍቕሪ ብግብሪ ኸኣ ነቲ ጅረት ናይቶም ስፍርቲ ዘይብሎም ክፍለ-ዘመናት ብጥበብ ዚመርሕ ብርሃን ይኸውን።

ኣብ ዓለም ቅሪት ናይቲ ኣነ እኳ ዘይብሎም ገለ ዓበይቲ መምህራን ነበሩን ኣለዉን። እዚኦም ኖስቲካውያን ኣርሃት ልክዕ ከም ዕምባባ ሎተስ ዘገርምን መለኮትን እዮም።

እቲ ክቡር ዓቢ መምህር ነቲ ብዙሕ ዝኾነ ኣነ ብስሩትን ብዘይምለስን ፈሪስዎ ፍጹም መግለጺ ናይቲ ፍጹም ጥበብ፡ ናይቲ መለኮታዊ ፍቕርን ናይቲ ልዑል ሓይልን እዩ።

እቲ ኣነ ዘይብሉ ዓቢ መምህር ብግብሪ ኸኣ ምሉእ መግለጺ ናይቲ መለኮታዊ መንነት እዩ።

እዚኦም ልዑላን ዓበይቲ ሰባት፡ እዚኦም ኖስቲካውያን ኣርሃት ንዓለም ካብ ጥንታዊ ግዜ ጀሚሮም ኣብርሆምዋ እዮም፡ ነቲ ቡዳ፡ ሙሴ፡ ሄርሜስ፡ ራማክርሽና፡ ዳንኤል፡ ነቲ ቅዱስ ላማ ወዘተ ወዘተ ንዘክር።

መምህራን ናይ ኣብያተ ትምህርቲ፡ ኮሌጃት፡ ዩኒቨርሲታት፡ መምህራን፡ ወለዲ ንተመሃሮ ንኣረጋውያን ከኽብሩን ከድንቑን ኪምህርዎም ኣለዎም።

እቲ ስም ዘይብሉ፡ እቲ መለኮታዊ ዝኾነ፡ እቲ ሓቂ ዝኾነ፡ ሰለስተ መልክዕ ኣለዎ፡ ጥበብ፡ ፍቕሪ፡ ቃል።

እቲ መለኮታዊ ከም ኣቦኡ ናይ ጠፈር ጥበብ እዩ፡ ከም ኣዲኡ ማእለያ የብሉን ፍቕሪ እዩ፡ ከም ወዱ ድማ እቲ ቃል እዩ።

ኣብቲ ኣቦ ስድራቤት ምልክት ጥበብ ኣሎ። ኣብቲ ኣደ እቶን ፍቕሪ ኣሎ፡ እቶም ደቃ ኸኣ ቃል የመልክቱ።

እቲ ዝደፍአ ኣቦ ኩሉ ሓገዝ ደቁ ይግብኦ። እቲ ኣቦ ብእርጋኑ ሰሪሑ ክገሊጽ ስለዘይክእል ደቁ ንኽዕቅብዎን ከኽብርዎን ግቡእ እዩ።

እታ ተፈትው ኣደ ምስ ደፈአት ክትሰርሕ ስለዘይትኽእል ከኣ ኣወዳትን ኣዋልድን ኪርእይዋ፡ ኪፈትውዋ ከም ሃይማኖት ድማ ኪገብሩላ የድሊ።

ንኣቦኡ ኺፈቱ ዘይክእል፡ ንኣዲኡ ኺብትን ዘይክእል ኣብቲ ጽጋማዊ ጐደና፡ ኣብቲ ናይ ጌጋ ጐደና ይኸይድ።

ደቂ ንወለዶም ኪፈርዱ ኣይግብኦምን እዩ፡ ኣብዛ ዓለም ፍጹም ዝኾነ የለን፡ እቶም ንሕና ኣብ ሓደ መዳይ ድኽመታት ዘይብልና ኣብ ካልእ ኣለና፡ ኩላትና ብሓደ መቀስ ኢና ተቘሪጽና።

ገለ ኸኣ ንፍቕሪ ኣቦ የናእሱዎ፡ ገሊኦም ከኣ ንፍቕሪ ኣቦ ይሰሓቑሉ። እቶም ከምኡ ኣብ ህይወት ዚገብሩ፡ ኣብቲ ናብቲ ስም ዘይብሉ ዝመርሕ ጐደና እኳ ኣይኣተዉን።

እቲ ንኣቦኡ ዝጸልእን ንኣዲኡ ዝርስዕን ዘየመስግን ውላድ ብሓቂ ነቲ መለኮታዊ ዝኾነ ዘበለ ዚጸልእ እኩይ እዩ።

እቲ ናይ ሕልና ለውጢ ዘይመስገንን ንወላዲት ዝርስዕን ኣዲኡ ዝንዕቕን ማለት ኣይኮነን። እቲ ናይ ሕልና ለውጢ ጥበብ ፍቕርን ፍጹም ሓይልን እዩ።

ኣብቲ ኣቦ ምልክት ጥበብ ኣሎ፡ ኣብቲ ኣደ ኸኣ ምንጪ ህያው ፍቕሪ እዩ፡ ብዘይካ እቲ ንጹህ እምነቱ ኸኣ ነቲ ዝለዓለ ውሽጣዊ ስኬታት ምዕዋት ኣይከኣልን እዩ።