መጽሓፈ ህይወት

ሓደ ሰብ ህይወቱ እዩ። ካብ ሞት ንላዕሊ ዝቕጽል እቲ ህይወት እዩ። እዚ ድማ ትርጉም እቲ ብሞት ዝኽፈት መጽሓፍ ህይወት እዩ።

ነዚ ጉዳይ ካብ ንጹር ስነ-ልቦናዊ ኣተሓሳስባ ክንርእዮ እንተኾንና፣ ዝኾነ መዓልቲ ህይወትና ንጠቕላላ ህይወትና ንእሽቶ ቅዳሕ እዩ።

ካብዚ ኹሉ እቲ ዝስዕብ ክንመሃር ንኽእል ኢና፤ ሓደ ሰብ ሎሚ ኣብ ነፍሱ እንተዘይሰራሕኩ፣ ፈጺሙ ኣይክቕየርን እዩ።

ኣብ ነፍሱ ክሰርሕ ከምዝደሊ ምስዝገልጽ፣ ሎሚ ዘይሰራሕኩ ጽባሕ ክሰርሕ እየ እንተበለ፣ ከምዚ ዝበለ መግለጺ ሓደ ሓሳብ ጥራይ እዩ ዝኸውን፣ ካብኡ ሓሊፉ ካልእ ኣይኸውንን፣ ምኽንያቱ ሎሚ ናይ ጠቕላላ ህይወትና ቅዳሕ ስለዝኾነ።

ኣብኡ ከባቢ ሓደ ልሙድ ምስላ ኣሎ፣ “ሎሚ ክትገብሮ ትኽእል ነገር ንጽባሕ ኣይትሕደጎ።”

ሓደ ሰብ “ጽባሕ ኣብ ነፍሰይ ክሰርሕ እየ” እንተበለ፣ ጽባሕ ስለዘለዋ ፈጺሙ ኣብ ነፍሱ ኣይሰርሕን እዩ።

እዚ ምስቲ ገለ ነጋዶ ኣብ ድኳኖም ዝገብርዎ ምልክት፣ ምልክታ ወይ ቦርድ ኣዝዩ ይመሳሰል፤ “ሎሚ ኣየእምንን፣ ጽባሕ እእምን።”

ዝኾነ ዝተጸገዐ ክሳብ ዝመጽእ እቲ ዘስደምም ምልክት ይረኽቦ፣ ጽባሕ ተመሊሱ እንተመጸ ኸኣ ነቲ ዘሕዝን ምልክት ወይ ቦርድ ደጊሙ ይረኽቦ።

እዚ ኣብ ስነ-ልቦና “ሕማም ጽባሕ” ተባሂሉ ይጽዋዕ። ሓደ ሰብ “ጽባሕ” ክሳብ ዝብል ፈጺሙ ኣይክቕየርን እዩ።

ብዘይምቁራጽ፣ ብዝተኻእለ መጠን ሎሚ ኣብ ነፍስና ክንሰርሕ የድልየና፣ ብዛዕባ መጻኢ ወይ ብዛዕባ ፍሉይ ዕድል ብስንፍና ክንሓልም ኣይግብኣናን።

እቶም “ቅድም እዚ ወይቲ ክገብር፣ ድሕሪኡ ክሰርሕ እየ” ዝብሉ ፈጺሞም ኣብ ነፍሶም ኣይሰርሑን እዮም፣ ንሳቶም እቶም ኣብ ቅዱሳት መጻሕፍቲ ተጠቒሶም ዘለዉ ነበርቲ ምድሪ እዮም።

ሓደ ሓያል ባዓል መሬት እፈልጥ ነይረ፣ “ቅድም ክብ ክብ ክብል ኣሎኒ፣ ድሕሪኡ ኣብ ነፍሰይ ክሰርሕ እየ” ይብል ነበረ።

ክሳብ ዝሓመም ክበጽሖ ኸድኩ፣ ሽዑ ድማ ነዚ ዝስዕብ ሕቶ ሓተትክዎ፤ “ገና ክብ ክብ ክብ ክትብል ትደሊ ዲኻ?”

“ነቲ ግዜ ዝባኸንኩ ብሓቂ ይጣዓሰኒ ኣሎ” ኢሉ መለሰለይ። ድሕሪ ሒደት መዓልትታት ከኣ ተጋግይነቱ ምስ ኣመነ ሞተ።

እቲ ሰብኣይ ብዙሕ መሬት ነበሮ፣ ግናኸ ነቶም ጎረባብቲ ንብረታት ተቘጻጺሩ፣ “ክብ ክብ ክብ” ክብል ደለየ፣ ምእንቲ እርሻኡ ብትኽክል ብኣርባዕተ መገድታት ክግደብ።

“ንነፍሲ ወከፍ መዓልቲ ጸገማ ይኣኽላ!” ኢሉ እቲ ዓቢ ካቢር ኢየሱስ። ነቲ ሎሚ ወትሩ ዝደጋገም መዓልቲ፣ ንእሽቶ ቅዳሕ ናይ ምልእቲ ህይወትና ብዝምልከት ርእስና ንተዓዘብ።

ሓደ ሰብ ኣብ ነፍሱ ክሰርሕ ምስጀመረ፣ ሎሚ ንዝረኽቦም ሕጉሳትን ሓዘናትን ምስዝዕዘብ፣ ኣብ መንገዲ ዓወት ይጓዓዝ ኣሎ።

ዘይንፈልጦ ነገር ከነወግዶ ኣይንኽእልን ኢና። ቅድም ነተን ገዛእ ጌጋታትና ክንዕዘብ ይግባኣና።

ነቲ መዓልትና ጥራይ ዘይኮነስ፣ ነቲ ምትእስሳር እውን ክንፈልጦ የድልየና። ካብ ዘይተለምዱን ዘይተለመዱን ፍጻሜታት በጻሕታ ዝኾነ ሰብ ብቐጥታ ዝረኽቦ ገለ ልሙድ መዓልቲ ኣሎ።

ነቲ ዕለታዊ ድግግም፣ ነቲ ድግግም ቃላትን ፍጻሜታትን ንነፍሲ ወከፍ ሰብ ወዘተ ምዕዛብ የሐጕስ እዩ።

እቲ ድግግም ወይ ምድግጋም ፍጻሜታትን ቃላትን ክጽናዕ ዝግብኦ እዩ፣ ናብ ምፍላጥ ባዕልና እዩ ዝመርሓና።