እቲ ቀራጽን ፈሪሳዊን

ብዛዕባ እተፈላለዩ ኵነታት ህይወት ሓደ ብንእሽቶ ኺሓስብ ከሎ፡ ኣብ ኣየኖት መሰረት ከም እንጽጋዕ ብጽንዓት ምስትውዓል እኹል እዩ።

ሓደ ሰብ ኣብ መዝነቱ፡ ሓደ ድማ ኣብ ገንዘቡ፡ እቲ ኻልእ ኣብ ክብሩ፡ እቲኣ ኻልእ ድማ ኣብ ዝሓለፈ ህይወቱ፡ እዚ ድማ ኣብ ከምዚ ወይ ከምቲ ዝበሃል መዓርግ ይጽጋዕ፡ ወዘተ።

እቲ ዝገርም ነገር፡ ኵላትና፡ ሃብታም ይኹን ድኻ፡ ብትዕቢትን ትዕቢትን እንተተነፋሕና እኳ፡ ንዅሉ ንደሊ፡ ካብ ኴሉ ድማ ንነብር።

ንእተወሰነ ደቒቕ ካብ እንታይ ከም ዝወስዱና ንሕሰብ። ኣብ ደማዊ ሓደጋን ኣልኮላዊ ፈሳስን ዕድልና ኸመይ ምዀነ፧ እቲ እንጽጋዓሉ መሰረት እንታይ ምተረፈ፧ ወዮ ሓይልና ዝበለጸ ዀይኑ ዝስምዓና በዚና ድማ ድኹማት ኢና!

እቲ “ኣነ” ኣብ ርእሱ እቲ እንጽጋዓሉ መሰረት ዝስምዖ እንተደኣ ብሓቂ ናይ ሓቂ በረኸት ንናፍቕ፡ ክፈርስ ኣለዎ።

ከምዚ ዝበለ “ኣነ” ንሰባት የናሽው፡ ካብ ኴሉ ሰብ ዝበለጸ ዀይኑ ይስምዖ፡ ኣብ ኴሉ ዝያዳ ፍጹም፡ ዝያዳ ሃብታም፡ ዝያዳ ልዑል ኣእምሮ፡ ዝያዳ ኣብ ህይወት ክኢላ ወዘተ።

ብዛዕባ እቶም ክልተ ዝጸለዩ ሰባት፡ እቲ ዓቢይ ካቢር ዝኾነ የሱስ ዝመሰሎ ምሳሌ ምጥቃስ እዋኑ እዩ። ንርእሶም ጻድቃን ጌርካ ዝርእዩ ንኻልኦት ድማ ዘናሽዉ ሰባት ተባሂሉ።

የሱስ ክርስቶስ፡ “ክልተ ሰባት ንምጽላይ ናብ ቤተ መቕደስ ደየቡ፡ እቲ ሓደ ፈሪሳዊ፡ እቲ ኻልእ ድማ ቀራጺ ነበረ። እቲ ፈሪሳዊ ቆይሙ በዚ ኸምዚ ጸለየ፡ ኣምላኽ። ከምቶም ካልኦት ሰባት፡ ሓሰውቲ፡ ዓመጽቲ፡ ኣመንዝራታት፡ ወይ ከምዚ ቀራጺ ስለ ዘይኰንኩ አመስግነካ ኣሎኹ፡ ኣብ ሰሙን ክልተ ግዜ እጾም፡ ካብ ኴሉ ዝረኽቦ አስረተ ኻልኣይ እህብ። እቲ ቀራጺ ግና ርሑቕ ደው ኢሉ፡ ኣዒንቱ ናብ ሰማይ ኬልዕል እኳ ኣይደለየን፡ የግዳስ፡ “ኣምላኽ፡ ንኣይ ሓጥእ ራህረሃለይ” እናበለ ኣፍ ልቡ ይሃርር ነበረ። ኣነ እብለኩም ኣሎኹ እዚ ኻብቲ ኻልእሲ ጻድቕ ኰይኑ ናብ ቤቱ ወረደ። ኵሉ ዚዕበስ ኪወርድ፡ ዚትሕት ግና ኺዕበ እዩ።” (ሉቃስ 18:10-14)

ነቲ “ዝያዳ” ዝብል ሓሳብ ክሳዕ ዝህልወና ኣብቲ እንርከቦ ዜሕዝንን ድኻን ምስትውዓል ፍጹም ኣይከኣልን እዩ። ንኣብነት፡ ኣነ ኻብቲ ኻልእ ዝያዳ ጻድቕ፡ ካብ እከሌ ዝያዳ ጥበበኛ፡ ካብ እከሌ ዝያዳ ጽቡቕ ስነ ምግባር ዝውንን፡ ዝያዳ ሃብታም፡ ዝያዳ ኣብ ነገራት ህይወት ክኢላ፡ ዝያዳ ንጹህ፡ ዝያዳ ግቡኡ ዝፍጽም፡ ወዘተ፡ ወዘተ፡ ወዘተ።

“ሃብታማት” ክሳዕ ዝዀንና፡ ነቲ “ዝያዳ” ዝብል ጸገም ክሳዕ ዝህልወና፡ ብዓይኒ መርፍእ ምሓላፍ ኣይከኣልን እዩ።

“ቀመል ብዓይኒ መርፍእ ምሕላፍ ካብ ሃብታም መንግስቲ ኣምላኽ ምእታው ይቐልል።”

እቲ ቤት ትምህርትኻ ዝበለጸ እዩ፡ ናይ ብጻየይ ድማ ኣይጠቅምን፡ እቲ ሃይማኖትካ እቲ ሓቂ እዩ፡ ሰበይቲ እከሌ ድማ ሕማቕ ሰበይቲ እያ ናተይ ድማ ቅድስቲ እያ ዝብል፡ እቲ ፈታዊየይ ሮቤርቶ ሰታይ እዩ ኣነ ድማ ኣዝዩ ልቡና ዘለዎ ሰብን ዘይሰትን እየ ወዘተ፡ ወዘተ፡ ወዘተ፡ ሃብታማት ኰይኑ ንኽስምዓና ዝገብር እዩ፡ በዚ ምኽንያት ድማ ኣብቲ ምስጢራዊ ስራሕ ምስናይ ዘለና ዂላትና እቶም ናይ መጽሓፍ ቅዱስ ምሳሌ “ቀማል” ኢና።

ኣብ እንታይ መሰረት ከም እንጽጋዕ ብንጹር ንምፍላጥ ካብ ደቒቕ ናብ ደቒቕ ርእስና ምዕዛብ ኣዝዩ ኣገዳሲ እዩ።

ሓደ ሰብ ኣብ ሓደ ደቒቕ እቲ ዝያዳ ዘቖጥዖ ነገር ምስ ዝረክብ፡ በቲ ነገር ወይ ብዚ ኸምዚ ነገር ዘጋጠመ ጸገም ምስ ዝረክብ፡ ሽዑ እቲ ብስነ-ልቦና ዝጽጋዓሉ መሰረት ይረክብ።

ከምዚ ዝበለ መሰረት ከምቲ ናይ ክርስትያን ወንጌል “ኣብቲ ገዝኡ ዝሃነጸሉ ኣጻምእ” ይቑጸር።

ንርእሱ ዝበለጸ ኰይኑ እናተሰምዖ ንኻልኦት መዓስን ከመይን ከም ዘናሸዎ ብጥንቃቐ ምጽሓፍ የድሊ፡ ምናልባት በቲ መዓርግ ወይ ማሕበራዊ መዝነት ወይ ብዝረኸቦ ተመክሮ ወይ ብገንዘብ ወዘተ፡ ወዘተ፡ ወዘተ።

ንእከሌ ወይ ንእከሌ በዚ ምኽንያት ወይ በቲ ምኽንያት ዝበለጸ ዀይኑ ምስማዕ ከቢድ እዩ። ከምዚኦም ዝበሉ ሰባት ናብ መንግስተ ሰማያት ክኣትዉ ኣይክእሉን እዮም።

ሓደ ሰብ በምንታይ ከም ዝተሓጐሰ፡ በምንታይ ትዕቢቱ ከም ዝረወየ ምፍላጥ ጽቡቕ እዩ፡ እዚ ነቲ እንጽጋዓሉ መሰረት ከርእየና እዩ።

ይኹን እምበር፡ ከምዚ ዝበለ ምዕዛብ ብሓሳብ ጥራይ ዝተሓተተ ክኸውን የብሉን፡ ግብራዊ ኽንከውንን ብቐጥታን ካብ ደቒቕ ናብ ደቒቕ ክንዕዘብን ኣሎና።

ሓደ ሰብ ነቲ ዜሕዝንን ድኻኡን ኪርድኦ ምስ ጀመረ፡ ነቲ ናይ ዓብይነት ህልም ምስ ሓደጎ፡ ነቲ ጅላነት ብዙሓት መዓርግን ክብርን ከንቱን ልዕልናን ኣብ ልዕሊ መሰልትና ምስ ዝረኸበ፡ ክቕየር ከም ዝጀመረ ዘየማትእ ምልክት እዩ።

“ቤተይ” ዝብል ምስ ዝዕጾ “ገንዘበይ”። “ንብረተይ”። “ስራሐይ”። “ጥንካረይ”። “ናይ ኣእምሮ ዓቕመይ”። “ናይ ስነ-ጥበብ ዓቕመይ”። “ፍልጠተይ”። “ክብረይ” ወዘተ፡ ወዘተ፡ ወዘተ። ሓደ ክቕየር ኣይክእልን እዩ።

ነቲ “ናተይ” ኣብ “ኣነ” ምስሳን ነቲ ዜሕዝንን ውሽጣዊ ድኻናን ንኸይንፈልጥ ንምግታእ ካብቲ ዝበዝሕ እኹል እዩ።

ሓደ ሰብ ኣብ ትርኢት ሓደጋ ባርዕ ወይ ኣብ ሓደጋ መርከብ ይግረም፡ ሽዑ እቶም ተስፋ ዝቘረጹ ሰባት ብዙሕ ግዜ ካብ ዜስሕቑ ነገራት ይወስዱ፡ ዘይምህነት።

ድኻታት ሰባት፡ ኣብ ከምዚ ዝበሉ ነገራት ይስምዑ፡ ኣብ ናይ ጅላነት የንብርዎ፡ ናብቲ ምንም ኣገዳስነት ዘይብሉ ይውከሱ።

ንርእሶም ብናይ ደገ ነገራት ምስማዕ፡ ኣብኣቶም ምጽጋዕ፡ ፍጹም ንቕሓት ኣብ ዘይብሉ ኵነት ምስራሕ ማለት እዩ።

እቲ ናይ “ስብእና” ስምዒት፡ (እቲ ናይ ሓቂ ማንነት) ንዂሎም እቶም ኣብ ውሽጥና እንጾሮም “ማንነታት” ምስ ፈረስናዮ ጥራይ እዩ ዝከኣል፡ ቅድሚኡ ከምዚ ዝበለ ስምዒት ካብ ዘይከኣል ዝበለጸ ነገር እዩ።

እቶም ነቲ “ኣነ” ዘምልኹዎ ዜሕዝን ነገር እዩ፡ ንሳቶም ኣማልኽቲ ዀይኖም ይስምዑ፡ ነቲ ጳውሎስ ጸርሴዎ ዝነበረ “ክቡራት ኣካላት” ከም ዘለዎም ይኣምኑ፡ እቲ “ኣነ” መለኮታዊ እዩ ብዝብል ሓሳብ ሓንጎሎም ዘውጽኦ የለን።

ምስ ከምዚኦም ዝበሉ ሰባት እንታይ ከም ትገብር ኣይትፈልጥን፡ ትገልጸሎም ኣይርድኡን፡ ኵሉ ሳዕ ናብቲ ገዝኦም ዝሃነጹሉ ኣጻምእ ይውከሱ፡ ኵሉ ሳዕ ኣብ እምነቶም፡ ኣብ ድሌታቶም፡ ኣብ ናይ ጅላነቶም ይዋሳኡ።

እዞም ሰባት እዚኦም ንርእሶም ብጽንዓት እንተ ዝዕዘቡ ነቲ ትምህርቲ ብዙሓት ንርእሶም ምረጋገጹ፡ ኣብ ውሽጢ ልቦም ነቲ ኣብ ውሽጥና ዝነብር ብዙሕ ሰብ ወይ “ማንነታት” ምረኸቡ።

እቶም “ማንነታት” ኣብ ክንዳና እናተሰምዑ፡ ኣብ ክንዳና እናሓሰቡ ከለዉ ኣብ ውሽጥና ናይ ሓቂ ማንነትና ናይ ሓቂ ስምዒት ከመይ ጌሩ ክህሉ ይኽእል፧

ኣብዚ ዂሉ ሓደጋ ዝኸፍአ ነገር፡ ሓደ ሰብ ይሓስብ ከም ዘሎ፡ ይስምዕ ከም ዘሎ ዀይኑ ይስምዖ፡ እንተ ዀነ ግና ብሓቂ ኣብ ሓደ እዋን ብዝሳቐ ሓንጎልናን ብዝሳቐ ልብናን ሓደ ካልእ እዩ ዝሓስብን ዝስምዕን።

ኣቱም ሕሱማት፡ ክንደይ ግዜ ንፈቱ ኣለና ኢልና ንሓስብ ሽዑ ድማ ኣብ ውሽጥና ብፍትወት ዝመልአ ካልእ ነቲ ማእከል ልቢ ይጥቀመሉ።

ኣዝዮም ሕሱማት ኢና፡ ነቲ ስምዒት እንስሳ ምስ ፍቕሪ ንደናግሮ፡ ይኹን እምበር ኣብ ውሽጢ ስብእናና ዘሎ ካልእ እዩ ብከምዚ ዝበሉ ምድንጋራት ዝሓልፍ።

ዂላትና ነቲ ናይ ፈሪሳዊ ቃላት ኣብቲ ናይ መጽሓፍ ቅዱስ ምሳሌ ከቶ ኣይንዛረብን ኢና ኔርና፡ “ኣምላኽ፡ ከምቶም ካልኦት ሰባት ስለ ዘይኰንኩ አመስግነካ ኣሎኹ” ወዘተ ወዘተ።

ይኹን እምበር፡ ከም ዘይእመን እንተ ዀነ እኳ፡ በዚ ኸምዚ መዓልታዊ ንገብር። እቲ ኣብ ዕዳጋ ስጋ ዚሸይጥ፡ “ኣነ ኸምቶም ስጋ ጽቡቕ ዘይሸጡን ንሰባት ዘዝሕልቑን ኣይኰንኩን” ይብል።

እቲ ኣብ ድኳን ጨርቂ ዚሸይጥ፡ “ኣነ ከምቶም ክሰርቁ ዝፈልጡን ብምኽዳን ሃብታማት ዝዀኑን ካልኦት ነጋዶ ኣይኰንኩን” ይብል።

እቲ ጸባ ዚሸይጥ፡ “ኣነ ኸምቶም ጸባ ማይ ዚሓውሱ ኻልኦት ጸባ ሻጤ ኣይኰንኩን። ሐቀኛ ኽኸውን እፈቱ” ኢሉ።

እታ ሰበይቲ ኣብ ጉብብብ ከምዚ ኽትብል ትብል፡ “ኣነ ኸም እከሊት ምስ ካልኦት ሰብኡት ኣይኸይድን፡ ብጸጋ ኣምላኽ ንሰብኣየይ ጽቡቕትን እሙንን እየ” ትብል።

መደምደምታ፡ ካልኦት ክፉኣት፡ ዓመጽቲ፡ ኣመንዝራታት፡ ሓሰውትን ሕሱማትን እዮም ነፍሲ ወከፍና ድማ ልኡምን “ቅዱስ ቸኮሌት” ኣብ ቤተ ክርስትያን ከም ወርቃዊ ቘልዓ ንኽህልዎ ጽቡቕ ኢና።

ክንደይ ደናቁርቲ ኢና፡ ብዙሕ ግዜ ነቲ ካልኦት ኪገብርዎ ንርእዮ ዘሎና ጅላነትን ሕሰምን ከቶ ኣይንገብርን ኢና ኢልና ንሓስብ በዚ ምኽንያት ድማ ብሉጻት ሰባት ኢና ዝብል መደምደምታ ንበጽሕ ዜሕዝን ግና ነቲ ንገብሮ ጅላነትን ሕሰምን ኣይንርእዮን።

ኣብ ህይወት ዜገርሙ ኣጋጣሚታት ኣለዉ እቲ ኣእምሮ ካብ ዝዀነ ይኹን ስክፍታ ነጻ ዀይኑ ዚዕርፈሉ እዋን። ኣእምሮ ጸጥ ምስ ዚብል፡ ኣእምሮ ድምጺ ምስ ዚሰኣን ሽዑ እቲ ሓድሽ ነገር ይመጽእ።

ኣብ ከምዚ ዝበለ እዋናት እቲ እንጽጋዓሉ መሰረትን ሓቅን ምርኣይ ይከኣል።

ኣእምሮ ኣብ ጥልቅ ዕረፍቲ ዀይኑ፡ ነቲ ቤቱ ዝሃነጸሉ ናይ ህይወት ጨካን ሓቂ ብርእስና ኽንረጋገጾ ንኽእል ኢና። (ማቴዎስ 7 - ፍቕዲ 24-25-26-27-28-29 ፡ ብዛዕባ ክልተ መሰረት ዝገልጽ ምሳሌ)