ጌጋታት ሃገራት

ኣብ ውሽጢ ርእስኻ ብትኽክል ምዕዛብ፣ ምስ ናይ ግዳም ተርእዮታት ናይ ህይወት ከምኡ’ውን ምስ ድሌታት ናይ ሕልናና ፍልልይ ምፍጣር ዘየድግን ሓላፍነት’ዩ።

ኣብቲ ግዜ እንታይ ይገጥመና ከም ዘሎ ብልክዕ ክንፈልጦ የድልየና፣ እዚ ኸኣ ኣብ ድሌት ሕልናናን ኣብቲ ዝጋጥመና ዘሎ ተርእዮን እዩ ዝምርኮስ። ህይወት ርእሳ በቲ ግዜን ቦታን ተሰሪዙ ዝኸይድ ተኸታታሊ ፍጻሜታት እያ።

ሓደ ሰብ “ህይወት፣ ሰብ ኣብ ነፍሱ ጠምሪሩ ዝስከሞ ሰንሰለት ስቓይ እዩ” በለ። ነፍሲ ወከፍ ሰብ ከም ድሌቱ ሓሳቡ ናይ ምግላጽ መሰል ኣለዎ፣ ኣነ ግና፣ ነቲ ኣብ ቅጽበት ዝርከብ ሓላፊ ሓጎስ ኩሉ ግዜ ምብስራትን መሪር ሓሳብን ከም ዝተኸታተሎ ይኣምን። ኩሉ ፍጻሜ፣ ነናቱ ዝተፈላለየ ጣዕሚ ኣለዎ፣ ድሌታትና ድማ በበይኖም እዮም፣ እዚ ከኣ ዘይከሓድ እዩ።

እቲ ኣብ ዉሽጥና ንገብሮ ስራሕ፣ ኣብቲ ኣብ ሕልናና ዘሎ ብዙሕ ዓይነት ስነ-ልቦናዊ ኩነታት ብምጉላሕ ዘተኮረ እዩ። ኣብ ዉሽጥና ብዙሓት ጌጋታት ከም ዘለዉን ዝተጋገዩ ኩነታት ከም ዘለዉን ዝኽሕድ ሰብ የለን። ብሓቂ ክንቅየር እንተደኣ ደሊና፣ ነዞም ዝተጋገዩ ኩነታት ሕልናና ብህጹጽን ብዘየድግን መልክዕ ክንቅይሮም ይግባእ።

እቲ ፍጹም ለውጢ ናይቲ ዝተጋግዩ ኩነታት፣ ኣብቲ ናይ ግብራዊ ህይወት ምሉእ ብምሉእ ለውጢ የምጽእ። ሓደ ሰብ ኣብቲ ዝተጋገየ ኩነታት ብጽንዓት እንተሰሪሑ፣ እቶም ዘየሐጉሱ ነገራት ህይወት ቀሊል ኣይክኾነሉን እዩ።

ብተግባር ብምግጣምን ብሓቂ ብምስምዕካን ጥራይ ክትርድኦ ዝከኣል ነገር ኢና እንዛረብ ዘለና። ኣብ ርእሱ ዘይሰርሕ ኩሉ ግዜ ግዳይ ኩነታት እዩ፣ ልክዕ ከምቲ ኣብ ማዕበላት ውቅያኖስ ዝወደቐ ጉንዲ እንጨይቲ።

ፍጻሜታት ኣብ ብዙሓት ስምረታቶም ብዘይተርፍ ይልወጡ፣ ተኸታቲሎም ከም ማዕበል ይመጹ፣ ተጽዕኖታት እዮም። ብርግጽ ጽቡቓትን ሕማቓትን ፍጻሜታት ኣለዉ፣ ገሊኦም ክኾኑ ይኽእሉ ኻልኦት ከኣ ይገድዱ። ገሊኦም ክንቅይሮም ንኽእል፣ ለውጢ ምምጻእ፣ ኩነታት ምቕያር ካልእውን ኣብቲ ዝከኣል ነገር ኣሎ።

ይኹን እምበር ክቕየሩ ዘይክእሉ ኩነታት እውን ኣለዉ፣ ኣብዚ ኸኣ ንስሕተት ከም እንቅበሎ ክግበር ኣለዎ፣ ዋላ’ኳ አዚ ሓደገኛን ዘሕዝንን እንተኾነ። ብዘይጥርጥር፣ ምስቲ ዝቀረበ ጸገም ካብ ዘይምልላይና ሓዘን ይጠፍእ።

ህይወትና ከም ተኸታታሊ ኩነታት ክንርእያ ይግባእ፣ እቲ ናይ ብሓቂ ታሪኽ ናይ ውልቂ ህይወትና በዚ ኩሉ ኩነታት ዝተሃንጸ እዩ። ነቲ ኩሉ ናይ ህልውናና ክንገምግሞ ከለና፣ ብዙሓት ዘየሐጉሱ ነገራት ዝተፈጥሩ ብምኽንያት ዝተጋገየ ኩነታት ምዃኑ ንምርዳእ ንኽእል ኢና።

ኣሌክሳንደር ዓቢይ፣ ኩሉ ግዜ ትጉህ እንተነበረ’ውን፣ ብትዕቢቱ እቲ ንሞት ዘብጽሖ ከመጠን ንፍጹም ይገብር ነበረ። ፍራንሲስኮ ቀዳማይ ድማ፣ ብምኽንያት ሓደ ቆሻውን ዘስሕትን ምንዝርና ሞተ፣ እዚ ከኣ ታሪኽ ክሳብ ሕጂ ይዝክሮ። ማራት ብሓንቲ ረሲእቲ መነኮስ ምስ ተቐትለ፣ ብትዕቢትን ቅንኣትን ይሳቐ ነበረ፣ ንርእሱ ፍጹም ጻድቕ ገይሩ ይርኢ ነበረ።

እተን ደቀንስትዮ ኣብ መናፈሻ ኣጋዘን ዝነበሩ፣ ንሕይወት ናይቲ ሉዊስ ፲፭ ተባሂሉ ዝጽዋዕ ዝነበረ ፈራህቲ ኣመንዝራ ብምሉእ ኣጥፊኦሞ። ብዙሓት ሰባት ብስስዐ፣ ብቁጥዓ ወይ ብቅንኢ ይሞቱ፣ እዚ ከኣ ናይ ስነ-ኣእምሮ ሊቃውንት ጽቡቕ ጌሮም ይፈልጡዎ።

ድሌትና ብምኽንያት ከንቱ ነገር ብዘይተርፍ ምስ ተረጋገጸ፣ ናብቲ ቐብር ወይ መካነ መቓብር ንኸይድ ኣለና። ኦቴሎ ብምኽንያት ቅንኢ ናብ ሓደ ቀታሊ ተቐየረ፣ እቲ ቤት ማእሰርቲ ድማ ብግጉያት ሰባት ተመሊኡ።