እቲ ዝርርብ

ውሽጣዊ ዘረባን እቲ ልክ ዝመጸሉ ቦታን ምዕዛብ፡ እዋናዊ፡ ዘይምድንጓይን ዘይተርፍን እዩ።

እቲ ግጉይ ውሽጣዊ ዘረባ፡ ንብዙሓት ዘይምሳማዕን ዘየሐጉስን ኣእምሮኣዊ ኩነታት ኣብዚ ሕጂን ኣብ መጻእን “መበገሲ ምኽንያት” ምዃኑ ኣየጠራጥርን እዩ።

እቲ ከንቱ ዘረባ፡ ከምኡ’ውን እቲ ዘይተነጸረ ዘረባ፡ ከምኡ’ውን ብሓፈሻ ኹሉ እቲ ኣብ ደገ ዝግለጽ ጎዳኢ፡ ጕድኣተኛ፡ ዘይጠቅም ዘረባ፡ ካብቲ ጌጋ ዝኾነ ውሽጣዊ ዘረባ እዩ ዝነቅል።

ኣብ ግኖሲስ ውሽጣዊ ጸጥታ ዘለዎ ምስጢራዊ ልምምድ ከምዘሎ ይፍለጥ፤ እዚ ድማ ተመሃሮና “ሳልሳይ ክፍሊ” ይፈልጥዎ።

ውሽጣዊ ጸጥታ ብግልጽ ንዝተወሰነን ንጹርን ነገር ክምልከት ከምዘለዎ ብንጹር ምግላጽ ጌጋ ኣይኮነን።

እቲ ናይ ምሕሳብ መስርሕ ብውሽጣዊ ኣስተንትኖ ኣብ ዝዓሞቐሉ እዋን ብውሳኔ ምስ ዝውዳእ፡ ውሽጣዊ ጸጥታ ይርከብ፤ እንተኾነ ግና ኣብዚ ሕጂ ዘሎ ምዕራፍ ክንገልጾ ኣይንደልን ኢና።

ውሽጣዊ ጸጥታ ንምርካብ “ኣእምሮ ምዝባእ” ወይ “ጽዕድያ ምግባር” እውን ኣብዚ እዋን እዚ ክንገልጾ ኣይንፍትንን ኢና።

እቲ ንሕና እንዛረበሉ ዘለና ውሽጣዊ ጸጥታ ምልማድ ማለት ሓደ ነገር ናብ ኣእምሮ ከይኣቱ ምኽልካል ማለት ኣይኮነን።

ብሓቂ ኣብዚ ሕጂ ብዛዕባ ፍጹም ዝተፈልየ ዓይነት ውሽጣዊ ጸጥታ ኢና ንዛረብ ዘለና። ብዛዕባ ሓፈሻዊ ዘይተነጸረ ነገር ኣይኮነን።

ምስቲ ኣብ ኣእምሮ ዘሎ ነገር ማለት ምስ ሰብ፡ ፍጻሜ፡ ዛዕባ ርእስኻ ወይ ዛዕባ ኻልእ ሰብ፡ እቲ ዝተነግረና፡ እቲ እከሌ ዝገበሮ ወዘተ ግን ብውሽጣዊት ልሳን ከይተንከፍካዮ፡ ውሽጣዊ ዝርርብ ከይገበርካዮ ውሽጣዊ ጸጥታ ክንልምድ ንደሊ።

ብደገ ብልሳን ጥራይ ዘይኮነ ብውሽጢ’ውን ብምስጢራዊትን ውሽጣዊትን ልሳን ስቕ ምባል ምምሃር ፍሉይን ግሩምን እዩ።

ብዙሓት ብደገ ስቕ ይብሉ፡ ብውሽጣዊ ልሳኖም ግና ነቲ ብጻዮም ህያው ከለዎ ይግፍፍዎ። እቲ መርዛምን ክፉእን ውሽጣዊ ዘረባ ኣብ ውሽጢ ኺንፍሕ ይፈጥር።

እቲ ጌጋ ዝኾነ ውሽጣዊ ዘረባ እንተተዓዚብካዮ፡ ካብ ፍርቂ ሓቅታት ወይ ካብ ሓቅታት ብዝተወሰነ ደረጃ ብዘይግቡእ መገዲ እተተሓሓዙ፡ ወይ ሓደ ዝተወድአ ወይ ዝተረፈ ነገር ከምዝተሰርሐ ክትርኢ ኢኻ።

እቲ ስምዒታዊ ህይወትና ብጭቡጥ ኣብ “ርእስኻ ምድናጋጽ” እዩ ዝተመስረተ።

ውድቀት ንምምላእ፡ ንርእስና ጥራይ ኢና እንደናገጽ፡ ነቲ “ክቡር ኢጎና”፡ ነቶም ምስኡ ዘይሰማምዑና ድማ ጽልእን ክሳብ ምጽላእ እንደርብዮም።

ንርእስና ከመጠን ንፈቱ ኢና፡ ሚእቲ ሚእቲ Narcissists ኢና፡ እዚ ድማ ዘየማትእን ክኽወን ዘይከኣልን እዩ።

ኣብ “ርእስኻ ምድናጋጽ” ተዳጒንና ክሳብ ዘለና፡ ዝኾነ ይኹን ናይ ምዕባይ ስራሕ ካብቲ ዘይከኣል ንላዕሊ እዩ።

ነቲ ናይ ኻልኦት ኣረኣእያ ምርኣይ ክንመሃር የድልየና። ነቶም ካልኦት ኣብ ዝነብሩሉ ኩነታት ርእስና ከመይ ጌርና ከነቐምጥ ከምዝግባኣና ምፍላጥ እዋናዊ እዩ።

“ስለዚ ሰባት ኪገብሩልኩም እትደልዩ ዘበለ ኹሉ ንስኻትኩምውን ከምኡ ግበሩሎም።” (ማቴዎስ: ፯፣ ፲፪)

ኣብዚ መጽናዕቲ ብሓቂ ኣገዳሲ ዝኾነ ነገር ሰባት ብውሽጥን ብዘይርኣዩ መገዲ ከመይ ጌሮም እዮም ንሓድሕዶም ዝተመላለሱ።

እኳ ደኣ እምበር፡ እዚ ኹሉ ጽቡቕ ስነ-ምግባርን ሓንዳፍ እንተብልና’ውን፡ ብውሽጥን ብዘይርኣዩ መገዲ ንሓድሕድና ኣዚና ኸም ንተሓላለኽ ኣየጠራጥርን እዩ።

ኣዝዮም ደግ ሰባት ዝመስሉ ሰባት በብመዓልቱ ንዓይነቶም ናብቲ ናይ ርእሶም ሕቡእ በዓቲ ይስሕብዎም፡ ምስኦም ድማ ዝደለይዎ ኹሉ ይገብሩ። (ምጽዓቕ፡ ምዝላፍ፡ ምክንሻብ ወዘተ)