እታ ፍልይነት

“ሓደ” ኢኻ ኢልካ ምሕሳብ፡ በእውነት ኣዝዩ ሕማቕ ቀልዲ እዩ፤ ብድሌና ኸኣ እዚ ከንቱ ትምኒት ኣብ ውሽጢ ነፍሲ ወከፍና ይርከብ።

እቲ ዘሕዝን፡ ንርእስና ጽቡቕ ገይርና ኢና እንሓስብ፡ ዋላ ሓቂ ናይ ባዕልና ኣካል ከምዘይብልና ክንርዳእ ፈጺምና ኣይንፍትንን።

እቲ ዝገደደ ነገር ከኣ፡ ነፍሲ ወከፍና ምሉእ ንቕሓትን ፍቓድን ከምዘለና ንምግማት ንኽእል።

ዋይለይና! ክንደይ ዓያሱ ኢና! ድንቁርና ዝኸፍአ ጽልኢ ምዃኑ ኣየጠራጥርን።

ኣብ ውሽጢ ነፍሲ ወከፍና በሽሓት ዝቝጸሩ ዝተፈላለዩ ውልቀሰባት፡ ዝተፈላለዩ ኣካላት፡ ኣነታት ወይከኣ ኣብ መንጎኦም ዝተባእሱ፡ ንልዕልና ዝተዋግኡን ዝኾነ ይኹን ስርዓት ወይ ስምምዕ ዘይብሎምን ሰባት ኣለዉ።

ንቑሓት እንተንኸውን፡ ካብ ብዙሓት ሕልምታትን ትምኒታትን እንተንበራበር ኔርና፡ ህይወት ክንደይ ምተቐየረት። ..

ብተወሳኺ ንውድቀትና፡ ኣሉታዊ ስምዒታትን ርእስኻ ምውዳስን ርእስኻ ምፍቃርን ይማርኹና፡ ይደናግጹና፡ ንባዕልና ክንዝክር፡ ከምቲ ዘለናዮ ኽንርኢ ፈጺሞም ኣይፈቕዱልናን።

ብዙሓት ዝተፈላለዩ ፍቓዳት እናሃለዉና ሓደ ፍቓድ ኣሎና ኢልና ንኣምን። (ነፍሲ ወከፍ ኣነ ናታ ኣለዋ)

እቲ መሪር-ኮሜዲ ናይዚ ዅሉ ብዙሕነት ውሽጢ ዘፍርሕ እዩ፤ እቶም ኣብ ውሽጢ ዘለዉ ዝተፈላለዩ ፍቓዳት ኣብ መንጎኦም ይጋጩ፡ ቀጻሊ ኣብ ግጭት ይነብሩ፡ ኣብ ዝተፈላለዩ ኣንፈታት ይንቀሳቐሱ።

ናይ ሓቂ ውልቀ-ኣካል እንተዝህልወና፡ ብዙሕነት ኣብ ክንዲ ሓደነት እንተዝህልወና፡ ቀጻልነት ዕላማታት፡ ንቑሕ ንቕሓት፡ ፍሉይ ፍቓድ፡ ውልቃዊ ምህላው ምሃለወና።

ምቕያር እዩ ዝሕተት፡ እንተኾነ ግን ቅድም ምስ ርእስና ሓቀኛታት ብምዃን ክንጅምር ኣሎና።

እንታይ ከምዝተርፈናን እንታይ ከምዝጎደለናን ንምፍላጥ ስነ-ኣእምሮኣዊ ክትትል ርእስና ክንገብር ኣሎና።

ውልቀ-ኣካል ምርካብ ይከኣል እዩ፡ እንተኾነ ግን ከምኡ ከምዘሎና እንተኣሚና፡ እቲ ዕድል ይጠፍእ።

ሓደ ነገር ከምዘሎና እንተኣሚናዮ፡ ንምርካቡ ፈጺምና ኣይንቃለስን። እቲ ትምኒት ውልቀ-ኣካል ከምዘሎና ኽንኣምን የገብርና፡ ኣብ ዓለም ከምኡ ዝምህራ ኣብያተ ትምህርቲ እውን ኣለዋ።

ነቲ ትምኒት ምቅዋም ኣዝዩ ኣገዳሲ እዩ፡ እዚ ኸኣ ከምዚ ወይ ከምቲ ኾይና እንመስል ይገብረና፡ ብሓቂ ግን ሕሱራት፡ ዘይንሓፍርን ሕሱማትን ኢና።

ሰብ ኢና ኢልና ንሓስብ፡ ብሓቂ ግን ውልቀ-ኣካል ዘይብልና ኣእምሮኣውያን ኣጥባይ ኢና።

እቶም ተረት ዝፈትዉ ኣማልክቲ፡ ማሃትማታት፡ ወዘተ ኢና ኢሎም ይኣምኑ፡ ዋላ ነፍሲ ወከፍ ኣእምሮኣዊ ኣእምሮን ንቑሕ ፍቓድን ከምዘይብሎም ዘይፈልጡ።

እቶም ንርእሶም ዝፈትዉ ነቲ ዘፍቅርዎ ኢጎኦም ኣዝዮም ስለዝፈትዉ፡ ኣብ ውሽጢ ርእሶም ብዙሕ ኢጎታት ከምዘለዉ ኣይቅበሉን።

እቶም ፓራኖያ ዝሓዘትዎም በቲ መለለዪኦም ዝኾነ ትዕቢት ዋላ ነዛ መጽሓፍ ኣየንብብዋን።

ብዛዕባ ርእስና ዘሎና ትምኒት ብሞት ንኽንቃወሞ ኣገዳሲ እዩ፡ እንተዘይኮይኑ ግዳያት ናይ ተፈጥሮኣዊ ዘይኮኑ ስምዒታትን ሓሳውቲ ተመክሮታትን ንኸውን፡ ከምኡ እውን ኣብ ዘሕፍር ኩነታት ካም ዘእትዉና፡ ነቲ ዅሉ ናይ ውሽጢ ዕብየት ናይ ምዕጋት ዕድል የውግድዎ።

እቲ ኣእምሮኣዊ እንስሳ በቲ ትምኒቱ ኣዝዩ ስለዝተደናገጸ፡ ኣንበሳ ወይ ንስሪ ኾይኑ ይሕልም፡ ብሓቂ ግን ካብ ቆሻሕ መሬት ትሑት ትል እምበር ካልእ ኣይኮነን።

እቲ ተረት ዘፈትው ነዚ ኣብ ላዕሊ ተገሊጹ ዘሎ መግለጺታት ፈጺሙ ኣይቅበሎን፤ ብግልጺ እሱ ሓለቓታት ሓለቓ ምዃኑ ይስምዖ፡ እንታይ ይበሃል እንታይ ይበሃል፤ ትምኒት ባዶ ጥራይ ምዃኑ ዘየስተውዕል።

ትምኒት ኣብ ልዕሊ ሰብኣውነት ብዓለምለኸ ደረጃ ዝሰርሕ ሓይሊ እዩ፡ ነቲ ኣእምሮኣዊ ሰብኣዊ መልክዕ ኣብ ናይ ድቃስ ኩነታት የቐንዖ፡ ሰብ ምዃኑ፡ ናይ ሓቂ ውልቀ-ኣካል፡ ፍቓድ፡ ንቑሕ ንቕሓት፡ ፍሉይ ኣእምሮ፡ ወዘተ፡ ከምዘለዎ ንኽኣምን ይገብሮ።

ሓደ ኢና ኢልና ምስ ንሓስብ፡ ካብቲ ኣብ ርእስና ዘሎናዮ ክንናወጽ ኣይንኽእልን፡ ተሓቢእና ንጸንሕ፡ ኣብ መወዳእታ ኸኣ ንወርድ፡ ንድሕሪት ንስጉም።

ነፍሲ ወከፍና ኣብ ዝተወሰነ ስነ-ኣእምሮኣዊ ደረጃ ኢና እንርከብ፡ ካብኡ ክንወጽእ ኣይንኽእልን፡ እንተዘይኮነ ግን ነቶም ኣብ ውሽጢ ሰብነትና ዝነብሩ ሰባት ወይ ኣነታት ብቐጥታ ክንረኽቦም ኣሎና።

ካብ ዉሽጢ ርእስና ብዝመነጨ ምዕዛብ ነቶም ኣብ ስነ-ኣእምሮና ዝነብሩ ሰባት ከም እንርእዮምን ነቲ ስርታዊ ለውጢ ንምርካብ ክነወግዶም ከምዘሎናን ንጹር እዩ።

እዚ ምርዳእ፡ እዚ ርእስኻ ምዕዛብ፡ ብዛዕባ ርእስና ዝነበረናዮ ዅሉ ጌጋ ሓሳባት መሰረታዊ ብዝኾነ መንገዲ ይቕይሮ፡ ከም ውጽኢቱ ከኣ ናይ ሓቂ ውልቀ-ኣካል ከምዘይብልና ንጹር ሓቂ ከም እንርኢ ይገብረና።

ንርእስና ክሳብ ዘይንዕዘብ፡ ሓደ ኢና ዝብል ቅዠት ሒዝና ክንነብር ኢና፡ ከም ውጽኢቱ ኸኣ ህይወትና ጌጋ ኽትከውን እያ።

ምስ ብጾትና ግቡእ ዝምድና ክህልወና ኣይከኣልን፡ ክሳብ ኣብ ታሕቲ ናይ ስነ-ኣእምሮና ለውጢ ዘይተገብረ።

ዝኾነ ይኹን ናይ ቀረባ ለውጢ ነቶም ኣብ ውሽጢ ሒዝናዮም ዘሎና ኣነታት ቅድም ምውጋድ የድሊ።

ከምኡ ዝበሉ ኣነታት ኣብ ውሽጢ ርእስና እንተዘይተዓዚብናዮም፡ ንኸነወግዶም ብዝኾነ ይኹን ኣገባብ ኣይንኽእልን።

እቶም ሓደ ከምዝስምዖም፡ ብዛዕባ ርእሶም ጽቡቕ ገይሮም ዝሓስቡ፡ ነቲ ትምህርቲ ብዙሓት ፈጺሞም ዘይቅበልዎ፡ ነቶም ኣነታት ክዕዘብዎም እውን ኣይደልዩን፡ ስለዚ ዝኾነ ይኹን ናይ ለውጢ ዕድል ኣብኦም ዘይምዃን ይኸውን።

ምቕያር ኣይከኣልን እንተዘይተወገደ፡ እንተኾነ ግን ውልቀ-ኣካል ከምዘለዎ ዝስምዖ እንታይ ከም ዘወግድ እንተተቐቢሉ፡ እንታይ ከም ዘወግድ ክፈልጥ ኣይክእልን።

እንተኾነ ግን፡ ሓደ ከምዝኾነ ዝኣምን፡ ርእሱ ዘታልል እንታይ ከም ዘወግድ ከምዝፈልጥ ከምዝኣምን ክንርስዕ የብልናን፡ ብሓቂ ግን ዋላ ከምዘይፈልጥ ኣይፈልጥን፡ ምሁር ድንቁርና ዝሓዞ እዩ።

“ዉሽጣዊነት ርእስና” ንኽንውገድ “ውልቀ-ኣካል ክህልወና” የድልየና፡ እንተኾነ ግን ውልቀ-ኣካል ከምዘለዎ ዝኣምን ዉሽጣዊነት ርእሱ ከወግድ ኣይክእልን እዩ።

ውልቀ-ኣካል ሚእቲ ሚእቲ ቅዱስ እዩ፡ ዝውንንዎም ሒደት እዮም፡ ዅሎም ግን ከምዘለዎም ይሓስቡ።

ሓደ “ኣነ” ጥራይ ኣሎና ኢልና እንተኣሚና “ኣነታት” ከመይ ጌርና ኢና ነወግዶም?

በእውነት ርእሱ ኣዕሚቑ ዘየዕዘበ ሰብ ጥራይ እዩ ሓደ ኣነ ጥራይ ከምዘለዎ ዝሓስብ።

እንተኾነ ግን ኣብዚ ትምህርቲ ኣዝዩ ንጹር ክንከውን ኣሎና ምኽንያቱ ነቲ ናይ ሓቂ ውልቀ-ኣካል ምስ ሓሳብ ናይ ዝኾነ ዓይነት “ላዕለዋይ ኣነ” ወይ ከምኡ ዝኣመሰለ ዓይነት ምስሕሓት ናይ ምፍጣር ስነ-ኣእምሮኣዊ ሓደጋ ኣሎ።

እቲ ቅዱስ ውልቀ-ኣካል ካብ ዝኾነ ይኹን ዓይነት “ኣነ” ንላዕሊ እዩ፡ እንታይነቱ፡ ምንታይነቱ፡ እንታይ እዩ፡ እንታይ ከኣ ኔሩ፡ እንታይውን ከም ዝኸውን እዩ።

እቲ ሕጋዊ ውልቀ-ኣካል እቲ መንነትን ምኽንያትን ናይቲ መንነት እዩ፡ እቲ መንነት ባዕሉ እዩ።

ኣብ መንጎ መንነትን ኣነነትን ኣፈላሊ። እቶም ነቲ ኣነነት ምስቲ መንነት ዘምስልዎ፡ በእውነት ርእሶም ኣዕሚቖም ኣየዕዘቡን።

እቲ ባህርይ፡ ንቕሓት፡ ኣብ መንጎ እቲ ዅሉ ጕጅለ ኣነታት ሓቢኡ ክሳብ ዝቕጽል፡ እቲ ስርታዊ ለውጢ ካብ ዘይምዃን ንላዕሊ ዝኸፍአ እዩ።